How to bluff your way into America: 3 - Coupons & korting

Mijn vader heeft zich sinds zijn pensioen gespecialiseerd in korting, aanbiedingen en deals. Geen apparaat komt meer hun huis binnen zonder dat hij zich van de bodemprijs heeft verzekerd. Hier in Amerika valt op dat niet alleen pensionados hun portefeuilles nazoeken naar kortingsbonnen. Zakenmannen, huismoeders of teenagers, iedereen heeft wel coupons of kortingskaarten. Ik denk dat deze sport nog populairder is dan honkbal, basketbal en American Football bij elkaar. De eerste maanden zagen we dan ook oprechte verwondering van kassieres dat wij geen enkele aanspraak op alle discounts wilden maken. “Waar kwamen we wel niet vandaan?” werd gevraagd omdat het wel duidelijk was dat we geen locals waren. Nu een paar maanden verder hebben we ons ook hiermee beter geïntegreerd. Het wekelijkse bezoek aan de supermarkt wordt voorafgegaan door een grondige inspectie van alle verzamelde coupons. We kunnen nu verder minimaal 20 centimeter aan klantkaarten overleggen voor de lokale retailketens. 

Ik heb me nog lang kunnen distantiëren maar de laatste week was ook ik aan de beurt.  Zo was de lokale kapper uitgezocht omdat deze een goede korting beloofde voor een nieuwe klant. Nadat ik van mijn overtollige haar was verlost wilde ik vol trots mij korting coupon presenteren. Echter de kortingsbon was nergens te vinden en de kapster was niet verwurmen. Geen coupon, geen korting. Thuisgekomen zag ik de betreffende kortingsbon nog op de keukentafel liggen. Hij bleek ook nog eens van een heel andere kapper...

MH17

Eerder gaf ik aan dat het nieuws zich voornamelijk alleen op Amerika richt en dat wat in de rest van wereld gebeurt vooral in de kantlijn wordt belicht. Een opvallende uitzondering is het trieste nieuws rond de ramp met MH17. Deze tragedie bevolkt nu al een week de voorpagina’s van grote nieuwszenders als CNN en NBC. En niet alleen de acties van Obama en de Amerikaanse slachtoffers maar ook vooral persoonlijke verhalen uit Nederland worden naar voren gebracht. Wellicht dat in de Verenigde Staten bewust of onbewust deze kans weer wordt aangegrepen om de ouderwetse oost-west verhouding (zie ook midlife-crisis) in ere te herstellen. Desalniettemin voelt deze aandacht toch als erkenning voor al het leed en een kleine steun in de rug. 

How to bluff your way into America: 2 - Slagzin jezelf!

Je kan veel van Amerikanen zeggen maar in marketing zijn ze onovertroffen. Zo zijn namen van bedrijven al slagzinnen op zich. “Two man and a van” - een verhuisbedrijf, Facebook - social media, Burgerking - fastfoodketen, Bestbuy - electronica keten en Teradata - software bedrijf die zich richt op opslag en verwerking van grote hoeveelheden data. Deze naammarketing gaat verder dan alleen commerciele bedrijven. Ook het nieuws  wordt gepresenteerd als het ware een reclame boodschap. Hier ook weer die rake beschrijvingen: “Watergate”, “War on terror”, “Desert storm”, “Boston Bomber” voor iemand die een bom plaatste tijdens de marathon van Boston en Governator voor Arnold Swarzenegger. Des te korter, des te beter. En het gaat nog veel verder. Zo werd Obama’s eerste verkiezing grotendeels gewonnen op het juist brengen van ‘YES WE CAN’.

Deze marketingcultuur heeft ook een beetje de omgang in mensen bepaald. Het is belangrijk jezelf als een aanbieding te kunnen beschrijven. Kort is beter dan volledig, positief is beter dan realistisch. Hollandse nuchterheid en bescheidenheid wordt niet begrepen of gewaardeerd. Wil je goed integreren moet je jezelf goed marketen. Op de juiste tijd, de juiste plaats en met de juiste boodschap. Nu na vele pogingen begin ik hierom morgen met :

Edwin Commandeur – Einstein meets Superman

Ik laat nog wel horen hoe dit werkt.Veel te verliezen heb ik niet, ;-)

Voetbal vs Soccer

De afgelopen weken was er in de VS sprake van een ware voetbal rage. Overal werd het WK in Brazilië besproken. Amerika herbergt natuurlijk ook veel (afstammelingen van) immigranten die met de wedstrijden van hun eigen nationale team eindelijk hun identiteit kunnen tonen. Vooral Midden- en Zuid-Amerikanen laten zich luid en duidelijk horen in de lokale pubs en op straat. Voor mezelf gesproken leidde mijn ‘exotische’ Nederlandse afkomst tot vele positieve reacties omdat onze jongens het gelukkig weer goed doen op het mondiale eindtoernooi. Daarnaast riep het voetbal ook veel interne discussies tussen de Amerikanen zelf. Aan de ene kant waren er de voorstanders dat de VS zich eindelijk wat meer internationaal integreerde. De resultaten van TEAM USA hielpen dit standpunt want als iets verkoopt binnen de VS is het succes. Helaas werd de opmars van de Amerikanen gestopt door het in hun ogen nietige Belgie. Hoe kan een land van nauwelijks 11 miljoen inwoners (en ook nog eens hopeloos verdeeld) het beste land ter wereld een wedstrijd lang tegen de muur zetten? Natuurlijk kreeg veel aandacht dat nog nooit een doelman (Tim Howard) zo veel reddingen gedurende een WK-match verrichtte maar zelfs de meest chauvinistische Amerikanen moeten toegeven dat dit niet echt een teken van sterkte was. Na de uitschakeling kregen de voetbaltegenstanders meer aandacht. Voetbal, of soccer zoals het hier heet, blijft immers vooral een sport voor vrouwen (in de VS nog waar ook) wat niet de dynamiek van bijvoorbeeld een honkbal of basketbal heeft want daar kan de hele wedstrijd van alles gebeuren. Een vliegtuigpassagier in de stoel voor me werd voor een watje ("are you some kind of socialist??!") uitgemaakt toen hij bekende dat hij die avond voetbal ging kijken. Ik zou niet weten hoe je beter de trots van een Amerikaan kan krenken. Het enige echte voetbal (Football) is American Football voor de Yanks. Een sport voor echte mannen hoewel ik geloof dat rugby’ers daar dan ook weer anders over denken.

Laat ze maar in hun eigen sop gaar koken. Morgen trek gewoon weer mijn Oranje shirt aan met mijn gebruikelijk slagzin hier:

“It isn’t much if it ain’t Dutch”