Las Vegas

Fonteinen Hotel Bellagio

De laatste weken was ik toevallig twee keer op visite in Las Vegas. Dit gokparadijs heeft een aantal opvallende overeenkomsten met mijn Amsterdam. Zo is het voor jonge Amerikanen een soort heilig bedevaartsoord om uit te gaan net zoals Mokum dat is voor veel jonge Europeanen. Hoeveel italianen, Spanjaarden en Engelsen hebben niet een keer voor dat ze getrouwd zijn beneveld door de Leidsestraat gezwalkt. Ook in Vegas struikel je op The Strip over vrijgezellengroepen die zich on-Amerikaans laten gaan. Niet voor niets heeft de stad als bijnaam Sin City. 

Omdat het enige doel is het bedienen van uitgaanspubliek is hier alles
op het gebied van entertainment en vertier binnen handbereik. Grote theatershows, circusattracties, publieke vrouwen (working girls) en popsterren (die hun hoogtepunt al enkele jaren achter zich hebben gelaten zoals Rod Stewart, Celine Dion en Britney Spears). Verder kun je hier de Eiffeltoren (hotel Paris), een klassiek Italiaans dorpje (hotel Bellagio). oud Egypte (hotel Luxor) en een bazaar uit het midden-oosten (Miracle Mile) op loopafstand vinden. Bij de laatste viel me pas na een half uur op dat de blauwe lucht een realisti
sch geschilderd gewelf was. Dat werd geholpen door bordje 'regenbui, elk half uur. 

Miracle Mile

Dat uiteindelijk alles enorm nep is lijkt niemand wat te deren. Gemak blijft het grootste leitmotief hier en verder zijn de meesten bezoekers nog nooit in Bellagio of Parijs geweest.  Zolang het maar een klassiek gevoel van stijl geeft is het al goed. Ook hier lijkt of Amerikanen hun eigen korte geschiedenis willen compenseren. Klassiek blijft de mode (vandaar natuurlijk Rod Stewart!)

Hotel Paris

Las Vegas is verder natuurlijk de gokhoofdstad van de wereld. Werkelijk overal kun je je geld inzetten. Natuurlijk roulette, poker, black jack en eenarmige bandieten maar ook bijvoorbeeld de Nederlands eredivisie. Opvallend is het groot aantal ‘Chinese’ gokspelen. Blijkbaar is daar een serieuze markt voor. Wat verder vooral bevreemdend is dat alle tafels en gokmachines op elk tijdstip van de dag druk bevolkt zijn. Zowel 8 uur s’avonds als 8 uur s’ochtends. Daarbij is het ook de enige publieke plek die ik ken in Amerika waar je vrij kan roken. Na drie dagen conferentie in het Wynn hotel begon ik me desondanks de luchtverversing licht in mijn hoofd te voelen.

Verder is de stad zo specifiek dat veel andere normale stedelijke functies moeilijk te vinden zijn. Zo zijn we een paar uur op de strip op zoek geweest naar luiers en melk. Ik denk dat je nog makkelijker is een  Elvis die een bereburger drinkt te vinden. Misschien is dit wel een mooi idee voor een nieuwe reality show op TV. Hopelijk leest Reinout Oerlemans niet mijn blog

Terugkijkend is Vegas geen plek waar ik speciale goede herinneringen maar een beknoptere versie van Amerikaanse cultuur kun je moeilijk vinden.

Dus Vegas?

Seen it, Done it and lost all my money so I couldn't even buy the damn T-shirt

Hall of fame

Dat Amerikaanse historie minder ver teruggaat dan die in Europa of Azië is natuurlijk een feit. Hun oudste steden in Oosten van het land zijn maar 400 jaar oud. Dit creëert ook een ander soort bewustzijn. Laatst kwam ik tijdens een uurtje sappen op antiques roadshow , zeg maar de Amerikaanse versie van "tussen kunst en kitch". Het gros van de aangeboden voorwerpen (honkballen, basketbal outfits, gitaren) kwam van halverwege de 20^ste eeuw. Blijkbaar een soort Amerikaans antiek. Vreemd genoeg is klassiek interieur weer veel meer de mode dat in het mijn ogen modernere Europa. Een Deense kennis die retail interieur keten runt aan beide kanten van de oceaan zegt dat zijn collecties in Europa en in Amerika helemaal niets met elkaar delen.

Rock 'n roll music hall of fame

En als je geen historie hebt kun je die maar het best zelf creëren. Een goed voorbeeld hiervan zijn de vele Hall of fame’s. Zo heb ik de Rock ’n roll hall of fame en de country hall of fame bezocht en heb ik ook wel eens over de walk of fame in LA geslenterd. Maar al reizend kwam ik er achter dat bijna elke serieuze amerikaanse stad wel een hall of fame heeft. Zo zijn er:

country music hall of fame

• Astronaut Hall of Fame
• Colorado Aviation Hall of Fame
• International Space Hall of Fame
• National Aviation Hall of Fame
• Naval Aviation Hall of Honor
• Aviation Hall of Fame and Museum of New Jersey
• US Space Walk of Fame
• Utah Aviation Hall of Fame
• Alabama Jazz Hall of Fame
• Alabama Music Hall of Fame
• American Classical Music Hall of Fame and Museum
• The Apollo Theatre Hall of Fame (New York City)
• Billboard Latin Music Hall of Fame
• Blues Hall of Fame
• Country Music Hall of Fame
• Dance Music Hall of Fame
• Down Beat Jazz Hall of Fame
• Gospel Music Hall of Fame
• Grammy Hall of Fame (for recordings)
• Grammy Lifetime Achievement Award (for people)
• Hit Parade Hall of Fame
• International Bluegrass Music Hall of Fame
• International Latin Music Hall of Fame
• Latin Grammy Hall of Fame (for recordings)
• Latin Songwriters Hall of Fame[1]
• National Band Association Hall of Fame of Distinguished Band Conductors
• Nashville Songwriters Foundation
• Polka Hall of Fame
• Rhythm and Blues Music Hall of Fame
• Rockabilly Hall of Fame
• Rock and Roll Hall of Fame
• Songwriters Hall of Fame
• Vocal Group Hall of Fame
• American Theater Hall of Fame
• American TV Game Show Hall of Fame
• AVN Hall of Fame (Adult Video News)
• Black Filmmakers Hall of Fame
• Mascot Hall of Fame
• Television Hall of Fame
• College Football Hall of Fame
• Pro Football Hall of Fame
• English Football Hall of Fame
• Gwladys Street's Hall of Fame
• National Soccer Hall of Fame (U.S.)
• National Baseball Hall of Fame and Museum (U.S.)
• National College Baseball Hall of Fame (U.S.)
• National Softball Hall of Fame (U.S.)
• Australian Basketball Hall of Fame (formerly NBL Hall of Fame)
• FIBA Hall of Fame
• National Collegiate Basketball Hall of Fame (U.S.)
• Women's Basketball Hall of Fame
• Inter Dominion Hall of Fame
• United States National Museum of Racing and Hall of Fame
• Hockey Hall of Fame
• IIHF Hall of Fame
• United States Hockey Hall of Fame
• Indianapolis Motor Speedway Hall of Fame Museum
• International Motorsports Hall of Fame
• Motorcycle Hall of Fame
• Motorsports Hall of Fame of America
• NASCAR Hall of Fame
• National Dirt Late Model Hall of Fame
• National Midget Auto Racing Hall of Fame
• National Sprint Car Hall of Fame
• Off-road Motorsports Hall of Fame
• SCCA Hall of Fame
• V8 Supercar Hall of Fame
• CZW Hall of Fame
• Hardcore Hall of Fame
• NWA Hall of Fame
• NWA Wrestling Legends Hall of Heroes
• Professional Wrestling Hall of Fame
• TNA Hall of Fame
• WCW Hall of Fame
• Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame
• WWE Hall of Fame
• Rugby Football League Hall of Fame (est. 1988)
• International Rugby Hall of Fame (rugby union)
• America's Cup Hall of Fame
• Australian Cricket Hall of Fame
• Billiard Congress of America Hall of Fame
• ICC Cricket Hall of Fame
• International Bowling Hall of Fame
• International Boxing Hall of Fame
• International Gymnastics Hall of Fame
• International Jewish Sports Hall of Fame
• International Swimming Hall of Fame
• International Tennis Hall of Fame
• Lacrosse Museum and National Hall of Fame
• Minnesota Boxing Hall of Fame
• Mountain Bike Hall of Fame
• National Distance Running Hall of Fame
• National Italian American Sports Hall of Fame
• National Lacrosse League Hall of Fame (indoor lacrosse)
• National Polish-American Sports Hall of Fame
• National Wrestling Hall of Fame
• ProRodeo Hall of Fame
• USA Field Hockey Hall of Fame
• United States Bicycling Hall of Fame
• United States Bowling Congress Hall of Fame
• USA Gymnastics Hall of Fame
• U.S. Figure Skating Hall of Fame
• United States National Ski Hall of Fame and Museum
• Volleyball Hall of Fame
• World Chess Hall of Fame
• World Curling Federation Hall of Fame
• World Figure Skating Hall of Fame
• World Golf Hall of Fame
• World Karate Union Hall of Fame
• World Tae Kwon Do Federation Hall of Fame
• AIAS Hall of Fame
• American National Business Hall of Fame
• American Quarter Horse Hall of Fame
• Automotive Hall of Fame
• Burlesque Hall of Fame
• Circus Hall of Fame
• Consumer Electronics Hall of Fame
• Hall of Fame for Great Americans
• Insurance Hall of Fame
• International Scuba Diving Hall of Fame
• International Space Hall of Fame
• Internet Hall of Fame
• Magic: The Gathering Hall of Fame
• Military Intelligence Hall of Fame
• NAB Broadcasting Hall of Fame
• National Agricultural Center and Hall of Fame
• National Cowboy Hall of Fame
• National Inventors Hall of Fame
• National Ironman Surfing/Wrestling Hall of Fame
• National Mining Hall of Fame
• National Museum of Dance and Hall of Fame
• National Radio Hall of Fame
• National Toy Hall of Fame
• National Women's Hall of Fame
• North America Railway Hall of Fame
• Robot Hall of Fame
• Science Fiction Museum and Hall of Fame
• Toy Industry Hall of Fame
• U.S. Business Hall of Fame

Hierbij zijn zelfs nog een aantal weggelaten.

Big business voor de specifieke instelling, een extra trekpleister voor de betreffende stad en ook de mogelijkheid om geschiedenis te herschrijven. En als je als artiest, atleet of ander soort VIP hier niet aan meedoet heb je blijkbaar geen waarde in historie.

Ik heb voor mijzelf nog geen hall of fame gevonden waar ik een plaatsje zou kunnen hebben. Misschien  moet ik hem zelf maar creëren. Hall of fame voor snel fietsende gitaarspelende Nederlandse expat IT ‘er met een gevoel voor ironie. It’s lonely at the top.

De Renner - 2

Zoals ik al eerder aangaf begon al vrij snel met het maken van rondjes op mijn fiets maar wie mij kent weet dat dat nog niet wielrennen is. Daarvoor wil ik het bordje van tegenstanders leegeten of ze op andere manier tactisch een loer draaien. Gelukkig kwam ik in contact met het lokale wielermilieu tijdens een criterium in het centrum van Roswell. Voor de verandering deze keer als toeschouwer. De tijd was te kort om een licensie (en wat training) te regelen.

Voor de start van dit ‘rondje om de kerk’ regende het pijpenstelen. In Nederland zou driekwart van het peloton niet gestart zijn. Mijn verbazing was er niet minder om dat ik na het startschot minimaal zo’n 120 man zich door de eerste bocht zag wringen. De afstanden die een Amerikaanse wielrenner moet afleggen om een wedstrijd te bereiken zijn dusdanig  dat ze geen heel weekend reizen te niet laten doen door een paar regendruppels. Wat me verder opviel was dat de meeste renners zeer fors gebouwd waren. Het leek wel een race op de fiets voor bodybuilders. Heel anders dan mijn iele tegenstanders aan de andere kant van de oceaan. Wellicht dat de hier heersende sportschool cultuur er mee te maken heeft. Anderzijds zijn dit soort wedstrijden ongeveer maar 1 uur en dus erg explosief. Een beetje extra kracht kan blijkbaar geen kwaad. Dit helpt wellicht ook bij het binnenhalen van de premies.
Deze waren zeer serieus ($100-$300). Later begreep ik van een goede renner dat hij jaarlijks zo’n 50 a 60.000 dollar per jaar ophaalde alleen al aan prijzengeld. Van maart tot oktober reed hij de VS rond in zijn camper om de kosten te besparen. Met wat sponsorgeld er bij had hij een zeer modaal inkomen. Een ander niet bestaan taboe zijn hier renners met baarden. In Nederland kun je gewoon niet goed fietsen met een baard. Toen ik een baard had reed ik ook vijf kilometer trager per uur. Hier in Amerika zaten twee renners met een serieuze baard in de kopgroep van vijf.

Het niveauverschil in de wedstrijd was zeer groot. De toppers waren halve profs terwijl een groot deel van het peloton in de pannenkoeken categorie viel. Ook van tactiek zag ik maar weinig terug. Geloste groepjes werden met veel overgave leeg-gedemareerd in plaats van samen proberen terug te komen. Dit tot veel plezier van het publiek die ronden naar ronden zowel kopgroep als gelosten hartstochtelijk aanmoedigde. De wedstrijd werd gewonnen door Daniel Holloway. Hij won de sprint met vijf zo gemakkelijk dat hij al 100 meter voor de finish zat om te kijken waar de rest nu toch bleef. Hij had trouwens geen baard.

Na afloop sprak ik wat wielrenners en het bleek dat in het weekend verschillende trainingsgroepen vlak bij mij vertrokken. Eindelijk had ik weer het vooruitzicht van mijn favoriete positie namelijk in het wiel uit de wind, maar daarover later meer.

The thrill is gone...

BB, dank voor de vele thrills!

B.B. King (1925 - 2015)

Woon-werkbalans

In Nederland heerst de gedachte dat in Amerika de woon werk balans erg naar de werk kant overhelt. Voor zover vind ik dat over het algemeen wel meevallen. Het is wel waar dat Amerikanen over het algemeen veel minder vakantie hebben dan in Europa maar dat is dan ook wel het enige. Dat je bijvoorbeeld in Amerika veel gemakkelijker ontslagen zou kunnen worden heb ik helemaal niets van gemerkt. Zo heb ik mijn werkgever behoorlijk zien worstelen om een niet functionerende medewerker uiteindelijk van zijn loonlijst te kunnen krijgen. Wat ik verder zie is dat in Amerika veel minder Email verkeer in het weekend is dan in Europa. Verder wordt de persoonlijke levenssfeer erg gerespecteerd. Als je afzegt voor werkafspraak wordt bijna nooit naar de oorzaak gevraagd. Dat heb ik in het vrije (en botte) Nederland wel heel anders meegemaakt. Daar was vaak één goede reden nog niet genoeg om niet in het weekend te werken. Ik denk dat deze woon-werkbalans erg van inkomen afhangt. In de lagere loonklassen zal het heel anders zijn dan bij de modale en hoger inkomens

In de grotere Amerikaanse bedrijven (met over het algemeen een rustgevende winstmarge) zie ik juist een heel andere beweging namelijk het doodknuffelen van medewerker. Dieet, kook- en knutsel wedstrijden onder werktijd. Half verplichte bijeenkomsten waar een aantal TED video’s voor zelfbewustwording worden afgespeeld. Een andere multinational in de olie heeft  als beleid om vergaderingen elk half uur te onderbreken voor een ontspanning en stretch sessie. Bij weer een andere klant zag ik daadwerkelijk dat speciale bureaukussens (ongeveer als de afbeelding) werden uitgedeeld voor een powernap onder werktijd. Het werd zelf nog gênanter toen mijn project vastliep terwijl de zwaar snurkende databasebeheerder dit met een simpele muisklik had kunnen oplossen. Bij hetzelfde bedrijf werd ook erg veel nadruk op pamflet hieronder gelegd. De 18 tips zijn op zich zelf al komisch. Maar het wordt hilarisch dat wel alle 18 adviezen systematisch heb moeten negeren om als externe binnen dit bedrijf het project op een juiste manier te kunnen afronden. 

De vaste medewerkers hebben door de inzet van ons alle adviezen gewoon kunnen volgen. Hierom heb ik nog advies 19, Huur een externe mochten de regels in gedrang komen.

How to bluff your way into America 7 - Bluff your way into America

De ‘American Dream’ staat voor puur optimisme en dat wanneer je je ergens op focust en volledig inzet je alles kan bereiken, Van krantenbezorger to mediatycoon dus. Het land is voor een deel ook opgebouwd op dit soort succesverhalen. Grappig genoeg hoor ik hier ook wel eens de tegenhanger, ‘Frans pesimisme’, gebruikt worden. Waar dat vandaan komt kan ik niet geheel plaatsen.  In plaats van hier verder over uit wijden laat ik deze levensvisie graag verwoorden door Apollos Hester,  De logica van deze High School Football speler (18) is onweerlegbaar:

Ik zou ‘m gelijk bondscoach van het Nederlands elftal maken, minister president of de nieuwe emile ratelband.

(en de interviewster de nieuwe Mart Smeets...)

De renner

"Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. 

Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me."  

Tim Krabbé in de Renner

Iedereen die me een beetje kent weet dat ik en de racefiets onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Voor iemand die me niet kent is het toch altijd een verrassing. De verhuizer die ons hielp bij het uitpakken van alle dozen toen we onze woning introkken verloor bijna al zijn gouden tanden van verbazing elke keer als er weer een fiets uit de verpakking kwam. Toen ik ‘m vertelde dat ik zopas nog een fiets had y en er twee in Nederland waren achtergebleven kwam hij bijna niet meer bij van het lachen. ‘Crazy flying Dutchmen’ dacht ik hem te horen zeggen. Zijn collega, de teamleider, adviseerde me met klem om niet met de fiets op de openbare weg te gaan. Hij wilde dat ik niet de volgende was die in het nieuws omdat ik geschept zou zijn door een auto. Atlanta was autoland en voor fietsers was er geen plaats.

En waar of niet, toen ik in die tijd de omgeving verkende met de auto was het een schok om iemand op een fiets te zien. Vanuit die positie leken me het linkse excentriekelingen belust op sensatie met weinig waarde voor hun eigen leven. Anderzijds was het toch de liefde voor de fiets die het aan het langste eind trok en geholpen door collega Richard maakte ik mijn eerste tochtjes om Alpharetta en Johns Creek. Eerst op het enige fietspad in de buurt, the big-creek trail. Niet echt een success. Niet alleen geldt er een maximum snelheid van 24 km/uur en kan je alleen maar heen en weer. Ook is dit pad vol met (hoe zal ik me netjes uitdrukken?) iets minder goede fietsers wat het nog gevaarlijker maakt dan de openbare weg.

Gelukkig bleken er ook wat minder drukke wegen te zijn en begon ik voorzichtig wat rondjes te maken.  Hierbij hield ik me vooral netjes aan de geldende regels en waarden. Ik voelde me op mijn racefiets toch vooral een gast en het voelde niet goed om al te veel rechten of ruimte op te eisen. Zo reed ik strak rechts (indien mogelijk zelfs rechts van de streep die de weg scheidt met de berm), stopte netjes voor de vele stopborden (doe ik niet eens met de auto) en door rood rijden was helemaal uit den boze (wat heel wat zegt voor een geboren en getogen Amsterdammer). En eerlijk gezegd beleefde ik niet veel meer incidenten dan in Nederland. Auto’s passeren bij voorkeur zover mogelijk links van een fietser en indien mogelijk geheel op de andere weghelft. Dat dit dan weer een aantal bijna ongelukken met tegemoet komend verkeer oplevert mag de pret niet drukken. Verder veel reacties als een opgestoken duim of een ‘good job’ door een autoraampje. Blijkbaar zie ik er op een racefiets nog steeds uit als iemand die zeer serieus een sport beoefent en winnaars (of diegene die het proberen te zijn) hebben altijd een streepje voor in de VS. Richard en zijn lokale fietsmaat hebben daarentegen tijdens een van hun tochten wel wat klein geld naar hun hoofd gekregen. Misschien was de gooier een wielerkenner die dacht dat hun materiaal wel wat investeringen kon gebruiken. Richard vermoedde zelf dat de filantroop dacht dat ze geen auto betalen konden...

De fietsmaat van Richard (die trouwens ook Richard heet) had trouwens een knipperen LED lampje op zijn racefiets gemonteerd en adviseerde dit ook te doen. En hoewel dit gebruik zelfs onder wedstrijdrijders algemeen is ontgaat mij de nut er van. Ik geloof niet dat een zwak knipperend lampje overdag zo veel uitmaakt. En s’nachts is er zo weinig straatverlichting dat met of zonder lichtje het levensgevaarlijk is om je met een fiets op de weg te begeven. Ik heb na 15 maanden nog nooit een fietser in de nacht gezien (maar misschien hebben ze geen licht...)

Verder opvallend is dat men tijdens mijn tochtjes elkaar veel meer groeten. Niet alleen wielrenners onder elkaar (wat in Nederland normaal is) maar ook alle soorten fietsers, joggers, wandelaars en zelfs motorrijders. Alsof we met elkaar een soort geheim verbond hebben gesloten tegen de bestaande orde, de automobiel en haar volgers.

Na een paar maanden wat alleen te hebben rondgetoerd kwam ik meer in contact met andere wielrenners en de lokale wielrenner cultuur maar daarover later meer...