Las Vegas

Fonteinen Hotel Bellagio

De laatste weken was ik toevallig twee keer op visite in Las Vegas. Dit gokparadijs heeft een aantal opvallende overeenkomsten met mijn Amsterdam. Zo is het voor jonge Amerikanen een soort heilig bedevaartsoord om uit te gaan net zoals Mokum dat is voor veel jonge Europeanen. Hoeveel italianen, Spanjaarden en Engelsen hebben niet een keer voor dat ze getrouwd zijn beneveld door de Leidsestraat gezwalkt. Ook in Vegas struikel je op The Strip over vrijgezellengroepen die zich on-Amerikaans laten gaan. Niet voor niets heeft de stad als bijnaam Sin City. 

Omdat het enige doel is het bedienen van uitgaanspubliek is hier alles
op het gebied van entertainment en vertier binnen handbereik. Grote theatershows, circusattracties, publieke vrouwen (working girls) en popsterren (die hun hoogtepunt al enkele jaren achter zich hebben gelaten zoals Rod Stewart, Celine Dion en Britney Spears). Verder kun je hier de Eiffeltoren (hotel Paris), een klassiek Italiaans dorpje (hotel Bellagio). oud Egypte (hotel Luxor) en een bazaar uit het midden-oosten (Miracle Mile) op loopafstand vinden. Bij de laatste viel me pas na een half uur op dat de blauwe lucht een realisti
sch geschilderd gewelf was. Dat werd geholpen door bordje 'regenbui, elk half uur. 

Miracle Mile

Dat uiteindelijk alles enorm nep is lijkt niemand wat te deren. Gemak blijft het grootste leitmotief hier en verder zijn de meesten bezoekers nog nooit in Bellagio of Parijs geweest.  Zolang het maar een klassiek gevoel van stijl geeft is het al goed. Ook hier lijkt of Amerikanen hun eigen korte geschiedenis willen compenseren. Klassiek blijft de mode (vandaar natuurlijk Rod Stewart!)

Hotel Paris

Las Vegas is verder natuurlijk de gokhoofdstad van de wereld. Werkelijk overal kun je je geld inzetten. Natuurlijk roulette, poker, black jack en eenarmige bandieten maar ook bijvoorbeeld de Nederlands eredivisie. Opvallend is het groot aantal ‘Chinese’ gokspelen. Blijkbaar is daar een serieuze markt voor. Wat verder vooral bevreemdend is dat alle tafels en gokmachines op elk tijdstip van de dag druk bevolkt zijn. Zowel 8 uur s’avonds als 8 uur s’ochtends. Daarbij is het ook de enige publieke plek die ik ken in Amerika waar je vrij kan roken. Na drie dagen conferentie in het Wynn hotel begon ik me desondanks de luchtverversing licht in mijn hoofd te voelen.

Verder is de stad zo specifiek dat veel andere normale stedelijke functies moeilijk te vinden zijn. Zo zijn we een paar uur op de strip op zoek geweest naar luiers en melk. Ik denk dat je nog makkelijker is een  Elvis die een bereburger drinkt te vinden. Misschien is dit wel een mooi idee voor een nieuwe reality show op TV. Hopelijk leest Reinout Oerlemans niet mijn blog

Terugkijkend is Vegas geen plek waar ik speciale goede herinneringen maar een beknoptere versie van Amerikaanse cultuur kun je moeilijk vinden.

Dus Vegas?

Seen it, Done it and lost all my money so I couldn't even buy the damn T-shirt