Voetbal vs Soccer

De afgelopen weken was er in de VS sprake van een ware voetbal rage. Overal werd het WK in Brazilië besproken. Amerika herbergt natuurlijk ook veel (afstammelingen van) immigranten die met de wedstrijden van hun eigen nationale team eindelijk hun identiteit kunnen tonen. Vooral Midden- en Zuid-Amerikanen laten zich luid en duidelijk horen in de lokale pubs en op straat. Voor mezelf gesproken leidde mijn ‘exotische’ Nederlandse afkomst tot vele positieve reacties omdat onze jongens het gelukkig weer goed doen op het mondiale eindtoernooi. Daarnaast riep het voetbal ook veel interne discussies tussen de Amerikanen zelf. Aan de ene kant waren er de voorstanders dat de VS zich eindelijk wat meer internationaal integreerde. De resultaten van TEAM USA hielpen dit standpunt want als iets verkoopt binnen de VS is het succes. Helaas werd de opmars van de Amerikanen gestopt door het in hun ogen nietige Belgie. Hoe kan een land van nauwelijks 11 miljoen inwoners (en ook nog eens hopeloos verdeeld) het beste land ter wereld een wedstrijd lang tegen de muur zetten? Natuurlijk kreeg veel aandacht dat nog nooit een doelman (Tim Howard) zo veel reddingen gedurende een WK-match verrichtte maar zelfs de meest chauvinistische Amerikanen moeten toegeven dat dit niet echt een teken van sterkte was. Na de uitschakeling kregen de voetbaltegenstanders meer aandacht. Voetbal, of soccer zoals het hier heet, blijft immers vooral een sport voor vrouwen (in de VS nog waar ook) wat niet de dynamiek van bijvoorbeeld een honkbal of basketbal heeft want daar kan de hele wedstrijd van alles gebeuren. Een vliegtuigpassagier in de stoel voor me werd voor een watje ("are you some kind of socialist??!") uitgemaakt toen hij bekende dat hij die avond voetbal ging kijken. Ik zou niet weten hoe je beter de trots van een Amerikaan kan krenken. Het enige echte voetbal (Football) is American Football voor de Yanks. Een sport voor echte mannen hoewel ik geloof dat rugby’ers daar dan ook weer anders over denken.

Laat ze maar in hun eigen sop gaar koken. Morgen trek gewoon weer mijn Oranje shirt aan met mijn gebruikelijk slagzin hier:

“It isn’t much if it ain’t Dutch”