Black Friday

De dag na Thanksgiving wordt Black Friday genoemd. Zij ontleent haar naam aan drukte en files die ontstaan omdat Amerikanen massaal haar Kerst inkopen doen. Deze koopgekte wordt aangezwengeld door de vele promoties die winkelketens plannen om klanten naar hun winkels te trekken. Zo doen veel winkels hun deuren al om middernacht open.

Nu zijn Marta en ik van het type dat alles een keer gedaan moet hebben dus dachten wij om op thanksgivingavond de gekte in te duiken en kijken waaraan deze dag zijn reputatie heeft ontleed. Hierom maakten we na het diner een plan om een paar winkels te bezoeken. Toen we rond half twee (in de nacht dus) bij onze eerste keus aankwamen was de parkeerplaats leeg en waren de luiken naar beneden. Gesloten dus en toen ook onze tweede winkelkeus niet open bleek voelde heel Black Friday al aan als een goede 1-april grap.

Iets verderop bleek Toys ‘r us wel open. Onze harten klopten sneller, de koopjesjacht kon beginnen. Eenmaal binnen was ook deze opwinding snel over. De gewoonlijke rotzooi in deze winkel, fel TL licht  en een paar aanbiedingen maakte de nacht niet anders dan een gewone zaterdag middag behalve dat het personeel nog vermoeider, verveldender en ongeïnteresseerde leek dan normaal.

Dan maar op naar het lokale overdekte winkelcentrum (the mall). De parkeerplaats was behoorlijk gevuld wat toch wel opmerkelijk was rond 2:30 s’nachts.

Toch bleken alleen een paar mode winkels open die dan wel 50 % discount beloofden. Nu weet ik vanuit mijn werk met de mode-industrie dat dergelijke kortingen nog steeds winst marge overlaten dus zo speciaal is dat eigenlijk niet. Toch maar twee paar sokken gekocht als een fysieke trofee van onze Thanksgiving Queeste en snel maar naar huis. Geen Koninginnennacht gezelligheid dus en gezelligheid zelf lijkt dus echt niet te vertalen in het Amerikaans. Alleen het woord alleen al is onderdeel van onze nationale trots. Is het tegenwoordig trouwens Koningsnacht? Geen idee.

De volgende dag maar nog een poging. Dit was per slot toch de echte Thanksgiving vrijdag. Het is overigens geen vrije dag in de VS maar ik geloof niet dat behalve winkelpersoneel er niemand is die werkt. Deze werknemers kunnen hun werk trouwens niet weigeren, zelfs niet als hun bazen geen dollar extra betalen. Genoeg Mexicanen die hun plaats blijkbaar willen overnemen. Lang leve de vrije markt!
Dit keer gingen we naar Kohl's, een soort warenhuis tussen Hema en Bijenkorf in. Toen we daar rond 12uur s’middags aankwamen was er bijna geen plekje meer te vinden op de parkeerplaats en binnen was de winkel overvol. We waren er niet voor niets gezien ook het aantal aanbiedingen. Achterin de winkel bleek nog steeds moeilijk door de schappen te  te bewegen. Dit kwam omdat de rij voor de kassa zich helemaal tot de laatste winkelrij gevormd had. Ik sloot me maar snel aan omdat ik bang was dat niet veel later ik buiten zou moeten staan om te kunnen betalen. Het bleek een veel gevolgde strategie. Terwijl familieleden met de koopjes kwamen aanzetten stonden wij (over het algemeen mannen) geleund over ons karretje de gekte om ons heen op te nemen. Zelfs de mobiele telefoon verloor na verloop van tijd iedereens interesse. Dit leverde een speciaal soort van verbroedering op. Toen ik 2 uur later buitenstond namen we de tijd om afscheid te nemen van de koopjesjagers voor en achter on in de rij alsof we een skivakantie van twee weken achter de rug hadden.

Later begreep ik uit het nieuws dat een aantal winkelketens en merken vlak voor Black Friday hun prijzen verhoogd hadden om zo een grotere korting te kunnen geven (zie o.a The Washington Post en Nerd Wallet). Niets nieuws onder de zon dus en een week later waren er in dezelfde winkel nog grotere kortingen om Black Friday overblijfsels van de hand te kunnen doen.

Desalniettemin...

Black Friday? Seen it, Done it, having two pairs of socks

Dr. J

Al een aantal maanden had ik wat problemen met mijn nek. Op de fiets helpt het namelijk om regelmatig voor je uit te kijken of de tegemoet komende automobilisten al dan niet bewust je van de weg proberen te rijden. Vooral hier in Georgia heeft me dat al een aantal keer op zijn minst wat fysiek ongemak bespaart. Echter geeft dat zoals gezegd wel extra stress op nek.

In Nederland zou ik met een dergelijk probleem snel naar een manueel therapeut zijn gegaan. Hier in Amerika was ik toch wat bang voor de kosten. Zo kregen we een jaar geleden na een bezoek aan de spoedeisende hulp van het lokale ziekenhuis een gepeperde rekening van meer dan 2000 dollar. Veel geld voor het nuttigen van één dokter diagnose, één infuus en anderhalf uur wachttijd. De factuur veranderde ook nog eens naar gelang wie ‘m ging betalen. Zo verdubbelde hij bijna in kosten toen men dacht dat niet een Amerikaanse verzekeraar maar ikzelf of een Nederlandse ziekenfonds ging opdragen voor de kosten. Gelukkig was dat uiteindelijk opgelost maar je wordt toch wat voorzichtiger met het gebruik van medische voorzieningen. Verder heb je in Amerika een eigen risico per type behandeling en hoeveel één bezoek aan een therapeut (chiropracter worden ze hier genoemd) zou kosten was mij geheel onduidelijk.

Echter ging mijn probleem niet vanzelf over en kon ik een behandeling niet langer uitstellen. Via via kwam ik terecht bij Dr. J. Eerst dacht ik dat het een crimineel was maar later bleek dat hij eigenlijk Jay heet. Toch was die brede glimlach op de website niet geruststellend. Die werd vast onderhouden door een zeer gepeperde rekening. Aan de andere kant was er wel meteen plek voor me wat bij mijn Nederlandse therapeuten toch altijd wat problematisch was.

Bij de eerste afspraak wilde zowel administratie als de 'doctor' zelf weten hoe ik toch bij hem terecht gekomen was. Goede referenties (referrals) waren heel belangrijk voor hen en zij wilde graag dit soort reclame belonen. Spijtig paste 'via via' niet in hun systeem maar ik was nu wel benieuwd wat die beloning in zou houden. 

Bij de behandeling liet men geen gras over groeien. Na de röntgenfoto werd ik gelijk 15 minuten aan een massage apparaat gelegd. Dat zal wel in de papieren gaan lopen, dacht ik. Hierna kwam Dr.J hoofdschuddend binnen met mijn foto's in de hand. Hij had slecht en goed nieuws. Mijn rug was dramatisch, maar met een intensieve behandeling kon hij er wel wat aan doen. Met intensief bedoelde hij vaak begreep ik later. Hierna manipuleerde hij mijn hogere rug- en nekwervels zonder dat ik mijn trui uit moest trekken. Vijf minuten later stond ik buiten met een agenda vol met afspraken en 60 dollar lichter. Dat viel reuze mee. Zo zou ik niet snel aan mijn eigen risico van 500 dollar voor fysiotherapie komen. Toch hoef je je geen zorgen te maken over de oude dag van Dr J. Hij is namelijk goed in het vinden van extra posten. Doet hij een oefening voor? 20 dollar extra. Een nieuw massage apparaat? 35 dollar extra. Advies hoe je moet lopen? 19 dollar. Daarnaast adviseert hij bij hem andere (speciale) schoenen te kopen en kan je ook via hem speciale voedingssupplementen voor rugproblemen bestellen. Die glimlach op de foto moet toch ergens door gevoed worden.

Na een week of zo kreeg ik een brief waarin Dr J mij uitlegt hoe belangrijk mijn gezondheid voor hem is en hoe blij hij met mij als patiënt is. Tja, ik zie het ene met het ander conflicteren maar dat zal wel aan mij liggen. Hij schreef verder dat het team het erg zou waarderen als ik hem zou aanbevelen bij familie, vrienden en collega's. Nu werd nog nieuwsgieriger wat dat dan zou zijn.

'Gelukkig' kreeg een aantal weken later Marta ook wat last van haar rug. Nu was ik er als de kippen bij om ook haar naar Dr.J te sturen met de dringende boodschap mij als referentie te vermelden. Maar zelf hierna kon zij ook niet vertellen wat Dr.J hiermee gedaan had. Echter, toen een week later dezelfde brief kwam voor Marta die ik ook eerder gehad had was er ook een schrijven aan mij gericht. Ik werd van harte bedankt voor de goede referentie. Als presentje van zijn dank zat er een koelkastmagneet met een afbeelding van dezelfde breed glimlachende Dr.J in de envelop. Hij vergat ook dit keer niet te vermelden dat indien ik nog iemand weet die zijn hulp zou nodig hebt dat hij dat weer erg op prijs zou stellen.

Dus, mocht iemand nog last van zijn rug hebben, ik heb in ieder geval een grote Amerikaanse koelkast....