Tornado Alley

Zoals al eerder gemeld zat ik de afgelopen weken in Oklahoma. Dit gebied ligt midden in ‘tornado alley’. Tornado alley is een corridoor van 500 km breed en 2000 km lang in het midden van Amerika die begint bij South Dakota en eindigt bij in het noorden van Texas.

Het is berucht vanwege de grote kans op tornado’s. Een tornado is een plotselinge verwoestende windhoos die alles vernietigt wat op zijn weg ligt. Ik dacht altijd dat de kans op een tornado redelijk klein was maar uit gesprekken met lokale werknemers bleek dat iedereen op de een of andere manier wel te maken gehad met dit natuurverschijnsel. Een aantal van hen had zelfs een een deel van een huis verloren en dubbel ongeluk want dit is bijna niet te verzekeren.

Hoewel ik eerst sneeuw bij Tulsa liet zien (zie Twighlight Zone) is het een aantal weken later hier al aardig opgewarmd. Door deze plotselinge warmte vanuit het zuiden en de kou vanuit het noorden bleken al voorwaarden voor Tornado’s te zijn gecreëerd. Al twee dagen van te voren werd er gewaarschuwd in de weerbulletins. Spanning werd verder opgedreven door een een tornado alarm bij de klant. Sirenes gingen keihard af en we werden door een aantal collega’s nu omgekleed als ‘drill sergeants’ gedirigeerd naar de schuilkelder. Achteraf bleek dit een oefening maar de dreiging werd reëler en reëler. 

In de schuilkelder

Onder het kantoorcomplex van de klant zit overigens een gigantisch gangenstelsel waarvan de nut en noodzaak me nu een stuk duidelijker werd. Onder de grond is het effect van Tornado’s een stuk minder verwoestend. 

Verder zag ik bij de plaatselijke ‘gamma/praxis’ wel heel veel grote ijzeren hondenhokken buiten staan. Eerst werd ik nog vertederd door de plaatselijk dierenliefde met zoveel luxe voor hun viervoeters. Nadere inspectie leerde echter dat dit schuilhutjes (safehouses) zijn, compleet met serienummer en noodzender. Dat laatste zorgt er voor dat indien de hut onder een (ander) huis ligt men in ieder geval weet of- en wie daar nog eventueel zou moeten liggen.

Toen ik die middag weer dezelfde lange weg naar de luchthaven nam werd de radio om de 10 minuten onderbroken voor een Tornado alarm en ik zag het weercomplex vanuit het oosten oprukken. Spanning nam verder toe en hoewel het natuurlijk hartstikke interessant voor de blog zou zijn liet ik dit toch liever aan mij voorbij gaan. Zou ik de luchthaven nog halen? Ik gaf nog maar wat extra gas.

Uiteindelijk bereikte ik de luchthaven in pikkedonker.  Maar nog vreemder. Een kwartier later, toen ik door de beveiliging heen was was de lucht al helemaal opgeklaard. Een storm in een glas water!

Tornado’s?

Heard it, done the drill and I have enough silly t-shirts...