Doping in de USA

Op de hometrainer in de fitness ruimte van het hotel werd mijn aandacht getrokken door een markante anchorman (zoiets als belangrijkste presentator) van de sportzender ESPN, genaamd Keith Olbermann.

Niet alleen deed hij me in zijn presentatie met zijn eloquente bewoordingen, ironie en zijn losse wijze van verslag doen van basketbal denken aan Mart Smeets

Daarnaast had hij ook een interessante mening over doping. Hij stelde in dat sport in principe oneerlijk is en dat als je verdiept in het gebruik van medicijnen en andere middelen je daar best voordeel van mag hebben. Daarnaast was sport (hij haalde daarbij American voetbal aan) sowiezo niet goed voor je gezondheid. Vaak spelen ze 4 a  5 wedstrijden in de week en is het doel van de sport je tegenstander beletten dat hij zich over veld beweegt. Verder vond hij het vreemd dat iedereen nu zo hypocriet reageert terwijl bekend is dat oude kampioenen ook maar wat aangemodderd hebben. Dus wat in het verleden gewoon goed was wordt nu opeens met argusogen bekeken. Hij haalde een verhaal op van James Pud Galvin alias "the juicer" die openlijk sap van apentestikels dronk. Hiervoor werd hij beloond met de baseball hall of fame (hij was een zeer goede werper) en volgens Olbermann met een prijs voor 'geavanceerd onderzoek in de sport medische wetenschap'

Opmerkelijk van dit verhaal is dat geen één keer connectie met Lance Armstrong of wielrennen gemaakt werd. De automatisch associatie van doping en wielrennen is dus niet wereldwijd. Verder is de breed geaccepteerde gedachte dat doping alleen bij een individuele katholieke uithoudingsport als wielrennen zou voorkomen ook meteen ontkracht.

Hij besloot zijn betoog dat de bewijslast bij doping altijd wat moeilijk is en je het misschien beter kan vrijgeven of anders moet aanpakken. Hierbij een citaat van Al Capone. "If no one else can catch you then the IRS can". Zoiets als: Als je ongrijpbaar lijkt kunnen ze je altijd dwarszitten met malversaties in je administratie. Grappig genoeg zou je kunnen stellen dat het Armstrong uiteindelijk ook zijn nek gekost heeft.